سقوط

یک نفر از غبار می آید

مژده تازه تو تکراریست

یک نفر از غبار آمد و زد

زخم های همیشه بر بالم

کوچه‌ها ...

گشتم تمام کوچه‌ها را

یک نفس هم نیست

شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب

رسم

این رسمش نبود

این رسمش نیست

که هر دو باشیم از خاک

من در اعماق و تو در افلاک ...

یادش بخیر

یادش بخیر
شاعر نبودیم ، ولی چقدر زور میزدیم که چند بیت شعر بسراییم !!
خدا نیما و پدرش را رحمت کند ، آمد و شعر نو را ساخت که برای ما که از آن سر در نمیاوردیم نعمتی بود ، هر بی سر و ته را که میگفتیم شعر میکردیم مثلا و چقدر به خودمان می بالیدیم که "مثلا" شعر گفتیم و شاعر شدیم !!

نمونه »:

نیمه شب/یاس می رقصید /و ماه/از سکوت ملموس شب/بغض کرده بود.

پنجره/در میان تازیانه های باد/دست و پا می زد/چشمی در آینه/خیره بود.

تصویرش انعکاس روزهای حسرت باری بود/که گذشت

نیمه شب/کابوس لحظه هایی است/که من/در آن گمشده ام...

خدارو شکر فهمیدیم که شاعر نیستیم :)

بگذر...

 

ای که راحت میتوانی از زلیخا بگذری

میشود از زشتی ما نیز زیبا بگذری...؟!

یوسف از جرم برادرهای دل سنگش گذشت

تو نمیخواهی خدای یوسف از ما بگذری

قهر حق توست اما ، عفو شأن رحمت است

حال خود دانی که باید بگذری یا نگذری...
 

ولی الله

آنان که علی را خدا می پندارند

کفرش به کنار ، عجب خدایی دارند ... !

پدر شهید

پدر با قلب مردونش

اشکاشو پنهون میکنه

غمو میریزه تو خودش

قلبشو داغون میکنه

مادر شهید

مادر با دست لرزونش

با اشک های بی اختیار

میگه چی مونده براش؟

یه قاب عکس ، یه افتخار

دوباره

اگر قایقت شکست ، باشد

دلت نشکند

دلی نشکنی


اگر پارویت را اب برد ، باشد

ابرویت را اب نبرد 

ابرویی نبری


اگر صیدت از دستت رفت ، باشد

امیدت از دست نرود

امید کسی را نا امید نکنی


امروز اگر تمام سرمایه ات از دستت رفت، دستانت را که داری

پس خدای مان را شکر کنیم

و دوباره شکر کنیم


دست که داریم

دوباره به دست می اوریم

دوباره می خریم

دوباره می سازیم

دوباره ...می خندیم

بهشت

در بھشتی از رویاهایم که خودم ساختم، مشغول بودم. ھر که هم که آمد آتش بیندازد به جان رویاھایم، لبخند زدم و او را شریک لذت ھایم کردم. کسی که فکر میکردم درکم نمیکند، با حرفش مُھر تاییدی زد به لبخندھایم و کسی که از او انتظار نداشتم با حرف ِ به ظاھر خیرخواھانه اش، غارتگرانه لبخندم را ربود. به ھمین راحتی یکی آمد و بھشت ِ روزھایم را جھنم کرد.

اگر نمیتوانیم بهشتی برای دیگران خلق کنیم، لااقل بھشت خلق شدہ ی آن ھا را جھنم نکنیم.

نویسنده پریسا عسکری