بنفشه گل

بنفشه گول بیرون بامو به یاد باوِر تی عهدِ

بُگُوفتُی بی وقت بهار آیَمَ تی وَر با خنده

گول باران سبزان سَر قاصد بوبو بنفشه

فصل بهار بامو ، بیا ، می دیل بوبوسته زنده

از یاد بُبوردی تو مگر (چِرا؟)  قولو قرارَ

هِی(دِ) ناز نوکُن ، بیا می وَر ، وقت بهارَ

دنیا بجا نمانه

غیر از وفا چی مانه؟

چوم نرگسَ دوخانه

دیم سرخ گولَ مانه

دارم تره دِ غم نارَم ، می نازنین نازدانه